الفصل 17
منصور بصراخ : محدش يقولى اهدا
ده انا بموت كل يوم من بعدى عنها
ولما اخيرا جات لى
ثم تابع حديثه بغضب : يجى حيوان زى ده يخدها منى وانا عاجز مش عارف احميها
قطع حديثه رنت هاتفه
فتح الموبيل بسرعه
غريب : الو
منصور : مين
غريب : انا غريب يامنصور بيه
منصور …..بحده : عاوز اى
غريب : فى واحده عاوزه تكلمك
حاتها ياامير
امير مسكها من شعرها : اكلمى
امير وضع السماعه على ودنها
نور كانت بتتنفس بسرعه
مش بتتكلم
خايفه على منصور انه يجى يعملو فيه حاجه
منصور : وحياتك عندى يانور هوصلك
غريب اخد منها الموبيل
غريب : تجيب الفلوس تخدها
غير كده
منصور : موافق على شروط
اقابلك فين عشان تاخد المبلغ
غريب : لدرجه دى خايف عليها
منصور..بحده : اخلص
غريب : هى بجد تستاهل
منصور : رد عليه
غريب : بكره
منصور : الوقتى حالا وهجب لك الفلوس التى عاوزها واكتر كمان
غريب
: مش بقولك مستعجل
منصور..بغضب : اخلص عنوان فين
غريب : تعالى لوحدك لوانت خايف عليها
منصور : حاضر
قاله على عنوان
منصور : فى حد هيجى معيا عشان يساعدنى انت عارف انى مش بشوف
غريب : حات عم محسن الطباخ معك هو بس
منصور : حاضر
قفل السكه
عند غريب و امير
امير : هو هيجى الوقتى
غريب : ايوه
امير : احنا ناخد الفلوس ونضربه
وانا اخد نور
غريب : نور قصاد الفلوس
امير : انا عاوز نور عجبانى
نور كانت تنظر لهم
كانت جالسه مربوط يدها وفى لصق على فمها
هى خايفه اوى على منصور
امير هو ينظر لنور : هتكونى معيا يانور
غريب : غبى
امير : بتقول اى
غريب : بقولك جهز الرجاله باره يخده بالهم من الطريق
امير : حاضر
خرج اميرمن الغرفه
غريب هو ينظر الى نور : بين عليه هخلص من منصور وامير
وتكونى لى ياقمر
بعد فتره من الوقت
عند منصور حضر المبلغ اللى قال عليه غريب
منصور : يالا يعم محسن
خرج منصور وعم محسن الطباخ
وركبو العربيه وعم محسن هو اللى ساق العربيه
بعد فتره من الوقت
العربيه توقفت فى المكان اللى قال عليه غريب
فجاه حضر شخص من رجاله غريب
الراجل : انزل من العربيه
ثم تابع حديثه هو ينظر الى محسن : انت خليك هنا
منصور : خلى معيا ده رجل غلبان
الراجل : الاوامر انت بس اللى تجى
هو لا
محسن : انا راجل غلبان هتسبنى هنا لوحدى فى صحراء دى
الراجل : قولت لك لا
منصور : خليك ذكى هو لو رجع هيقول على مكان
خلى يجى معنا
الراجل ….بتفكير : تمام
اخدهم الراجل ذهب بهم الى فيلا قديمه
منصور : فين نور
غريب : مين ده
منصور : عم محسن الطباخ
غريب : اه
ثم تابع حديثه : هى فوق
قولى الاول الفلوس فين
منصور هو بيعطى الشنطه : اتفضل
غريب اخد منه الشنطه الفلوس
منصور بغضب : نور فين
غريب : عاوز نور
طبعا هخليك تشوفها
ثم تابع حديثه هو يقول ل رجالته : خد الاتين دول فوق ارميهم فى اى اوضه لغايه لمااشوف هعمل فيهم اى
الراجل : حاضر ياغريب بيه
محسن : انت اخدت الفلوس ياابنى خلينا نمشى
غريب : اسكت انت
يالا خدهم
اخدهم الراجل دخلهم غرفه……. ونور كانت فى غرفه تانيه
فى غرفه عند نور
نور : اممممم
الراجل : عاوزه اى
شال لصقه من على فمها
الراجل : عاوزه اى
نور : جعانه
راح جب لها صنينه بالاكل
الراجل : كلى
نور : هاكل ازى وانتم مربطين ايدى
الراجل : يعنى اعمل اى
نور : فوك ايدى هو انا هعرف اهرب منك
الراجل : طيب
وفك لها يدها
الراجل : اتفضلى كلى
نور : شكرا
منصورعلم نور فنون القتال وازى تدافع عن نفسها
نور : اى دى
الراجل بيلتفت : هى اى
نور اخدت الصنيه وضربتها على دماغه
الراجل هو ماسك راسه : اه
يابنت ال
هى ضربته
عند منصور
اللى كان مع منصور
مش محسن الطباخ
فلاش باك
عمار : انا هجى معاك على اساس انى عم محسن
معتز : انا جى معاكم
عمار : خليك هنا يامعتز
عمار ظابط وابن خال معتز
لبس ملابس محسن عشان محدش يعرفو
ولبس فى ايده ساعه تتبع عشان القوه تعرف مكانه
باك
عمار : منصور
منصور : ايوه
عمار : يالا بنا
عمار نادى على حد
عمار : انتم يالا باره عاوزين نشرب
الراجل : فى اى
عمار : عاوز اشرب
الراجل فتح لهم الباب
عمار ضرب الرجل ده ووقع
عمار : يالا يامنصور
منصور حد مسكه ولكن منصور قدر يضربه
عمار بدا يضرب فى رجاله التى امامه
منصور كان بينادى بااعلى صوت
منصور : نور
نور بعد ماضربت الراجل اللى كان قاعد معها فى الغرفه جريت
واقفت خلف حائط بتنظر يمين وشمال مش عارفه تهرب
رجاله العصابه فى كل مكان
منصور كان بيدور عليها وينادى
فجاه طلع اتنين من الرجاله العصابه وقفوا قصادو
اللى خبطه فى يده بسكينه
منصور بدا يضربهم
كانت القوه جات بدا ضرب النار
منصور ضرب افراد العصابه وقعو على الارض
معتز حضر مع قوه
شاف منصور
معتز : منصور
منصور : معتز
معتز : انت كويس
منصور : ايوه
معتز : ايدك دى بتنزف
معتز : انا كويس ……..دور معيا على نور
وتحركو بسرعه
فجاه طلع لهم ثلاث رجاله قصدهم
معتز : ابعد انت يامنصور
معتز ضرب واحد
منصور ضرب الاتين
معتز نظر لمنصور بستغراب
معتز …بفرحه : انت بتشوف
منصور : ياريت
معتز : اومال ضربتهم ازى
منصور : بعدين هقولك
ثم تابع حديثه ينادى : يانور
يانور انتى فين
عند نور كانت واقفه خلف الحائط
فجاه امير شافها حط ايده على فمها
نور ضربته فى بطنه
امير : اه
نور جريت بسرعه
امير بيجرى وراها
نور اختفت من امامه
وامير مش عارف هى راحت فين
ولكن يشوف مين
منصور ومعتز امامه
معتز ….بحده : امير
منصور بغضب : يابن ل
امير قال للرجاله اللى معه : اضربهم
معتز بدا يضرب فى واحد
منصور جرى ورا امير
منصور قدر انه يلحق امير
ومسكه من رقبته بدا يضرب فيه بكل قوى
لغايه لما كان هيموت
عمار شاف منصور هو بيضرب امير
عمار : هيموت فى ايدك
عمار بعد منصورعن امير بالعافيه
عمار قال لقوه : خده
القوه اخدت امير وغريب
وعمار قبض على العصابه كلها
اما نور كانت مشت من الفيلا
بدا النهار يشرق
نور بتجرى فى الارض
منصور بيدور على نور
بينادى : نور……. نور
انت فين
نور رجعت على صوت منصور
جريت بسرعه وسط الزرع
شافته واقف على طريق
كان ظهره لها
جريت بسرعه وحضنته من ظهره
نور بفرحه وببكاء : وحشتنى اوى اوى
منصور قلبه هيقف من الفرحه
لف لها وشالها من على الارض وحضنها جامد
